توسعه

اخیراً آمریکایی‌ها برای چندمین بار معافیت شش‌ماهه‌ای برای مشارکت هند در پروژه چابهار صادر کردند. پیش از آن، واشینگتن تهدید کرده بود شرکت‌های هندی فعال در این بندر را مشمول تحریم می‌کند. این سیاست واشنگتن نشان می‌دهد که آمریکا، با حفظ سیاست فشار، از بندر چابهار به‌عنوان اهرمی برای تأثیرگذاری بر ایران و برخی بازیگران آسیایی استفاده می‌کند. اما برای ایران، سؤال اصلی این است: آیا می‌توان آینده چابهار را بر پایه تصمیم‌های ناپایدار آمریکا و اراده متغیر برخی بازیگران بنا کرد؟هند در سال‌های اخیر، با وجود تعهدات اولیه، سرعت پایینی در سرمایه‌گذاری بندری و ریلی چابهار داشته است. ترس از تحریم‌های ثانویه و نوسان در روابط واشینگتن–دهلی مانع پیشرفت پروژه شده است.

سازمان برنامه و بودجه دولت چهاردهم در اقدامی بی‌سابقه و سؤال‌برانگیز، با انتشار سندی تحت عنوان «اصلاحیه»، عملاً شاکله و روح «قانون برنامه هفتم توسعه » را که پس از ماه‌ها چکش‌کاری در مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده و برای اجرا ابلاغ شده، از اعتبار ساقط کرده است. این اقدام یک «مانیفست عقب‌نشینی» و دهن‌کجی آشکار به نهاد قانونگذاری و وعده‌های داده شده به ملت است.